Φόρουμ

Βασίλης Αράπογλου

Χαμένοι σύνδεσμοι στη δημιουργική πόλη: Οι ξένοι και η φροντίδα του πόνου

Το σημείο εκκίνησης της παρουσίασης θα είναι η υποδοχή του Οιδίποδα επί Κολωνώ,  του κατεξοχήν ξένου στο αρχαίο δράμα. Η παρουσίαση στοχεύει να διερευνήσει τις ανταγωνιστικές νοοτροπίες που καθοδηγούν τις αστικές πολιτικές για την υποδοχή και την ένταξη των ξένων. Αντανακλώντας τα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας, η παρουσίαση υπογραμμίζει τις πολιτικές προκλήσεις που θέτουν οι ξένοι για τη διατήρηση της δημιουργικότητας, της μάθησης και της φροντίδας.

Παύλος-Μαρίνος Δελλαδέτσιμας

Κοινωνικός, οικονομικός, πολιτικός και πολιτιστικός αποκλεισμός στην Αθήνα και την Ελλάδα.

Θα παρουσιαστεί η Αθήνα με επίκεντρο κυρίως τον κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κατακερματισμό της, δίνοντας έμφαση στις δυναμικές αποκλεισμού σε καιρό κρίσης.

Marianna D’Ovidio

Η δημιουργική πόλη δεν υπάρχει

Εισαγωγή της θεματικής του πάνελ, με ιδιαίτερη αναφορά στις διαδικασίες αποκλεισμού που προέκυψαν στη δημιουργική πόλη, αλλά και στους μηχανισμούς ένταξης.

Michael Janoschka

CONTESTED CITIES – Μονοπάτια στην αυτονομία?

Η παρέμβαση αναλύει τον τρόπο και τον βαθμό που οι σύγχρονοι αγώνες για την κατοικία στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής μπορούν να κατανοηθούν ως αμφιλεγόμενα μονοπάτια για τη δημιουργία αυτονομίας στις πόλεις μας. Θα εξετάσει πώς τα κινήματα για την κατοικία θα λειτουργήσουν ως μέσο για να ξεπεράσουμε τη βίαιη καπιταλιστική συσσώρευση, και ως μέθοδος για την κατασκευή νέων υποκειμενικοτήτων, που αμφισβητούν αποτελεσματικά τους μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης πόλης.

Left Hand Rotation

Εξευγενισμός δεν είναι το όνομα μιας κυρίας

Η Left Hand Rotation είναι μια καλλιτεχνική κολεκτίβα, που από το 2005 αναπτύσσει έργα που εκφράζουν την παρέμβαση, την οικειοποίηση, την καταγραφή και το βίντεο. Από το 2010 εξελίσσουν το έργο Gentrification δεν είναι το όνομα μιας κυρίας, το οποίο αναφέρεται στα προβλήματα που σχετίζονται με τις διαδικασίες του εξευγενισμού, χρησιμοποιώντας μεθοδολογίες που συνδυάζουν πληροφορία, καλλιτεχνική πρακτική και άμεση δράση, βασισμένες στην παρατήρηση και στη θεωρητική και ακαδημαϊκή μελέτη.

Αριάδνη-Λιγνού Τσαμαντάνη

Από τα «ιερά» μάρμαρα του έθνους στα πρώην βιομηχανικά κτίρια της πόλης: Ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας του Φεστιβάλ Αθηνών και το αρχαίο δράμα

Το 2006 το Φεστιβάλ Αθηνών ξεκίνησε μια προσπάθεια αισθητικής ανανέωσης και επαναπροσδιορισμού του προσανατολισμού του. Καταλυτικής σημασίας ήταν η μεταφορά του βασικού χώρου του Φεστιβάλ από το Ηρώδειο στην οδό Πειραιώς 260. Λαμβάνοντας υπόψη τη συχνή πρόσληψη του αρχαίου δράματος με όρους «εθνικής» κληρονομιάς στη μέχρι τότε ιστορία του θεσμού του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, η παρούσα ανακοίνωση θα εστιάσει στις λιγοστές παραστάσεις αρχαίου δράματος στο Φεστιβάλ Αθηνών την τελευταία δεκαετία: ποια είναι η πιθανή – έστω σε συμβολικό επίπεδο – συμβολή των παραστάσεων αυτών σε μια επαναπροσέγγιση του αρχαίου δράματος χωρίς το βάρος της «ορατής» κληρονομιάς του παρελθόντος;

Αφροδίτη Μητσοπούλου  

Η παράσταση «Πηνελόπες»

Βασικός άξονας της παράστασης είναι η  συνομιλία σύγχρονων μαρτυριών και αρχαίων κειμένων. Θα παρουσιαστεί  η διαδικασία λήψης των μαρτυριών, η επεξεργασία τους, η αντιπαραβολή τους με τα αρχαία κείμενα, οι προβληματισμοί και οι εσωτερικές συγκρούσεις που προέκυψαν από τη θεατρική απόδοσή τους καθώς και η διαδικασία κατά την οποία μια αυτοοργανωμένη χορωδία γειτονιάς αποτέλεσε  το θεμέλιο για μια επαγγελματική παράσταση.

Δημήτρης Μπαμπίλης

Pedi–festation: η στρατηγική του συλλογικού περπατήματος ως παραστασιακή πρακτική

Στην εισήγηση θα περιγραφούν μια σειρά από παραδείγματα συλλογικού περπατήματος στον αστικό ιστό μέσα από το πρίσμα που δίνει στην πρακτική του βάδην ο Michel de Certeau.

Αργύρης Πανταζάρας

Η παράσταση Μετρόπολις

Μια ανασύνθεση υλικών του Αρχαίου Δράματος. Τα Μεθολογικά εργαλεία, η σύλληψη, η σκηνική παραγωγή.

Αγγελική Πούλου

Αναπαραστάσεις της πόλης στις παραστάσεις αρχαίaς ελληνικής τραγωδίας  στο ψηφιακό θέατρο

Σκηνοθέτες και θεατρικές ομάδες πειραματίζονται με νέα μέσα, με νέες δομές ερμηνείας, πρόσληψης και βίωσης της τέχνης. Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στη σκηνοθεσία της αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας είναι άκρως αποκαλυπτική για τη σύγχρονη κουλτούρα, και για τους τρόπους με τους οποίους έννοιες όπως η πόλη, η κοινότητα, η συλλογικότητα βιώνονται και αναπαριστώνται.

Marc Pradel

Κοινωνικές καινοτόμες πρακτικές στη δημιουργική πόλη

Στη σύγχρονη πόλη, πολλοί καλλιτέχνες και καλλιτεχνικές κοινότητες αποκλείονται έντονα από τη δημιουργική και πολιτιστική σκηνή της πόλης. Ωστόσο, μερικές φορές μπορούν να εφαρμόσουν μια σειρά δράσεων που βρίσκονται στις παρυφές της ένταξης, της ενδυνάμωσης και της δημιουργίας νέων φωνών. Με τη θεωρητική αναφορά στην κοινωνική ένταξη, η συζήτηση θα επικεντρωθεί σε αυτές τις πρακτικές που στοχεύουν στην ενσωμάτωση.

Ιωάννα Ρεμεδιάκη

Ξένοι στην πόλη

Η ανακοίνωση μελετά οπτικές της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, όπου κατεξοχήν συμπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται η πόλη και η ετερότητα, το δημόσιο/συλλογικό με το ‘άλλο’, σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή, όπου η έννοια του ξένου έχει τόσο προκλητικά κατηγορηθεί και διαστρεβλωθεί.

Ελένη Ρήγα

H Σκηνή της Επανάστασης συστήνει το έργο Monument to Revolution της καλλιτέχνιδας Sanja Iveković που κατασκευάστηκε στην πλατεία Δουρούτη στο Μεταξουργείο στο πλαίσιο της documenta 14 ως πλατφόρμα εργατικών, φεμινιστικών και αντιφασιστικών διεκδικήσεων. Παράλληλα, συνδέει τη λειτουργία του έργου με την σκηνή του αρχαίου θεάτρου ως εργαλείο δημοκρατικής έκφρασης και υπογραμμίζει το ρόλο της γυναικείας διαμεσολάβησης. 

Γιώργος Ροδοσθένους

Επικαιροποιώντας τις «Τρωάδες» με τη χρήση πρωτογενούς υλικού:  Συνθέτοντας το “πραγματικό” στη διασκευή του κλασικού

Η παρουσίαση θα αναφερθεί στην οργανική ενσωμάτωση πρωτογενούς υλικού για την αντικατάσταση των χορικών ωδών στο έργο του Ροδοσθένους «The Women of Troy» (Leeds, 2016). Οι τεχνικές σύνθεσης θα συμπεριληφθούν ως ένα μεθοδολογικό εργαλείο για την παρουσίαση μιας σύγχρονης συνάφειας και θα συνδεθούν με την «υποχρεωτική μετακίνηση» ως πράξη βίας.

Paul Routldge

Εισβολείς του χώρου, χωρικές στρατηγικές και τόποι παρέμβασης στα Αστικά Κοινά

Η παρουσίαση συζητά τα κοινά από την άποψη μιας στρατηγικής χωρικής προσέγγισης. Τέσσερις βασικές χωρικές στρατηγικές εξετάζονται με βασικά παραδείγματα από την τελευταία δεκαετία. Τέτοιες χωρικές στρατηγικές περιλαμβάνουν, επίσης, θέσεις ακτιβιστικής παρέμβασης: φυσικές ή εννοιολογικές θέσεις σε ένα σύστημα, όπου η πίεση μπορεί να συντελέσει στη διακοπή της ομαλής λειτουργίας του και τα κοινά να μπορούν να εκφραστούν. Παρουσιάζονται συνοπτικά παραδείγματα.

Σταύρος Σταυρίδης

Η Πόλη ως Κοινά: εξερευνώντας τις δυνατότητες του κοινού χώρου

Η διαδικασία καθορισμού και διατήρησης της κοινής ζωής μέσα στη ζωή της πόλης είναι μια διαδικασία συλλογικής εφευρετικότητας. Οι κανόνες του μοιράσματος εξετάζονται στην πράξη, και οι συλλογικές εμπειρίες αξιολογούνται κατά τη διάρκεια της διατήρησης νέων συνηθειών. Συγκεκριμένες εμπειρίες μοιράσματος συμβαίνουν στον πολυεπίπεδο  χωρο-χρόνο της πόλης. Αυτές οι συγκεκριμένες εμπειρίες μπορεί να διατηρήσουν αλλά και να ξεριζώσουν συνήθειες. Είναι οι δυνατότητες της ανθρώπινης συνεργασίας και των ανταλλαγών που αναπτύσσονται σε τέτοιες συγκεκριμένες αστικές εμπειρίες. Η ανασυγκρότηση της αστικής εικονικότητας (όπως ορίζεται από τον H. Lefebvre) μέσω της κοινότητας θα σήμαινε την αντιμετώπιση του κυρίαρχου αστικού εγκλωβισμού. Αυτό θα συνεπαγόταν τόσο την επανεισαγωγή των αστικών ακτών όσο και το άνοιγμα των αστικών περιφραγμάτων που παράγουν και διατηρούν αστικά νησιά στο σύγχρονο αστικό αρχιπέλαγος. Οι πρακτικές της κοινής ανάπτυξης αναπτύσσουν οσμωτικές σχέσεις μεταξύ των διαφόρων τρόπων αστικής ύπαρξης, δημιουργώντας έτσι κατώτατους τομείς διαπραγματεύσεων. Αλλά δεν είναι η εμπειρία του θεατρικού χώρου που στην πραγματικότητα βασίζεται σε μια παρόμοια προσπάθεια να δημιουργηθούν περάσματα στην ετερότητα, στις οσμωτικές σχέσεις μεταξύ πραγματικού και πιθανού;

Ελένη Τζουμάκα

Χρήσεις του παρελθόντος στο city branding: Η περίπτωση της Αθήνας

Η Αθήνα είναι αναμφισβήτητα συνδεδεμένη και σημασιοδοτημένη από το αρχαίο παρελθόν της. Η “ανακάλυψη” της πόλης από τους Ευρωπαίους ταξιδιώτες, κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 17ου αιώνα, οδήγησε στην αναγνώρισή της ως γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα μνημεία της πόλης λατρεύονται από τότε ως ασυναγώνιστα αριστουργήματα. Ο συμβολικός τόπος της Αθήνας στις εικόνες των Ευρωπαίων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη δήλωσή της ως πρωτεύουσα του νεοσυσταθέντος ελληνικού κράτους, το 1833. Ο μύθος της κλασικής Αθήνας ήταν από την αρχή σε αντίθεση με την πραγματική πόλη και οι Έλληνες  ακόμα και σήμερα συγκρίνονται με τους εξιδανικευμένους προγόνους τους. Αξιοποιώντας την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ως αφετηρία, θα εξετάσω το ρόλο του παρελθόντος στην οικοδόμηση του εμπορικού σήματος “Αθήνα” στον 21ο αιώνα. 

Χάρης Τσαβδαρόγλου

City Branding vs City Commoning. Το δικαίωμα των τουριστών ή των προσφύγων στην πόλη;

Τα τελευταία χρόνια οι πόλεις θεωρούνται υποδειγματικές τοποθεσίες για νεοφιλελεύθερες αστικές πολιτικές, οι οποίες επιδιώκουν τον σφετερισμό του κοινού χώρου μέσω πολιτικών city branding, τουριστικοποίησης, airbnb, εξευγενισμού, δημιουργικής οικονομίας και οικονομίας της εμπειρίας. Την ίδια στιγμή οι νεοφερμένοι πρόσφυγες τοποθετούνται σε κρατικά καμπς, τα οποία είναι ερειπωμένα εργοστάσια ή παλαιές στρατιωτικές βάσεις στα περίχωρα των πόλεων. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις οι πρόσφυγες αυτοοργανώνονται, καταλαμβάνουν εγκαταλελειμμένα κτίρια στο κέντρο της πόλης και παράγουν συλλογικούς κοινούς χώρους και διεκδικούν το δικαίωμα στην πόλη. Επομένως η συζήτηση για το δικαίωμα στην πόλη και τον κοινό χώρο πρέπει να επανεξετασθεί καθώς γίνεται η υβριδική αρένα για αστικές συγκρούσεις.

Πάνος Χαραλάμπους

Voice–o–graph

Δύο ηχητικά δοκίμια. Απόσπασμα από τo έργο με το οποίο ο εικαστικός συμμετείχε στην Documenta14 και αναφέρεται σε γεγονότα που εκτυλίχθηκαν της περίοδο της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα  1967-1973.

Alexander Vasudevan

Από τον Αγωνισμό στην Αυτονομία: Σημειώσεις για την Ιστορία της Αστικής Κατάλήψης
Σε αυτή την ανακοίνωση, επαναλαμβάνεται η πρόσφατη ιστορία των αστικών καταλήψεων στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική βασιζόμενη σε επιχειρήματα που περιέχονται στο βιβλίο του The Autonomous City. Η ανακοίνωση δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις χωρικές πρακτικές των καταληψιών και στην ανακατασκευή του αστικού χώρου σε ένα θέατρο διαμαρτυρίας. Με τον τρόπο αυτό, τονίζει τη σχέση μεταξύ αρχιτεκτονικής και .επιτέλεσης.

Γεωργία Αλεξανδρή

Η Γεωργία Αλεξανδρή είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Η έρευνά της εστιάζει στην υφαρπαγή του χώρου που στερεί από ανθρώπους από το δικαίωμά πρόσβασης στην πόλη. Τα σημερινά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις διαδικασίες χρηματιστικοποίησης της κατοικίας, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο το χρέος των νοικοκυριών μεταμορφώνεται σε επενδυτικό μέσο.

Αθηνά Αραμπατζή

Αρχιτέκτονας/ Πολεοδόμος και μεταδιδακτορική ερευνήτρια Marie Curie στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην αστική πολιτική και τα κοινωνικά κινήματα που αναπτύσσονται στις πόλεις. Tο έργο της περιλαμβάνει τις πρακτικές των κοινωνικών κινημάτων που αναπτύσσονται στο πεδίο της καθημερινότητας στις γειτονιές της πόλης, πρακτικές που έχουν αναπτυχθεί «από τα κάτω» και έχουν ως στόχο να θέσουν ερωτήματα αλλά και απαντήσεις σε ένα σύνολο πολιτικών και κοινωνικών προβληματικών που έχουν τεθεί στο πλαίσιο της λιτότητας στην μετα-κρίση περίοδο. Έχει δημοσιεύσει το έργο της σε ακαδημαϊκά περιοδικά όπως τα Urban Studies, Environment and Planning και Political Geography.

Βασίλης Αράπογλου

Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Η ερευνητική και διδακτική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην κριτική ανάλυση των αστικών και κοινωνικών πολιτικών, τον κοινωνικό και χωρικό διαχωρισμό, τη φτώχια, τη μετανάστευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι εκδότης του European Urban and Regional Studies. Πρόσφατο βιβλίο του το Contested landscapes of poverty and homelessness in Southern Europe (Macmillan Palgrave).

Παύλος-Μαρίνος Δελλαδέτσιμας

Kαθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί ως ερευνητής και μεταπτυχιακός υπότροφος στο ΕΜΠ (Τμήμα Αρχιτεκτόνων), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του. Επακολούθησε η συνεργασία του ως μόνιμου ερευνητή με το IFRESI/CNRS (Lille). Έχει διδάξει και διδάσκει σε μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα (Τμήμα Γεωγραφίας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) και στην Ευρώπη (University College London, Universita degli Studi di Roma La Sapienza, ASRO-Faculty of Engineering KU Leuven Département Aménagement Ecole Polytechnique – Université François Rabelais de Tours).

Marianna D’Ovidio

Kοινωνιολόγος και επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Bari Aldo Moro. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στον πολιτισμό, την κοινωνική καινοτομία, τη δημιουργικότητα και τις σχέσεις τους με την τοπική ανάπτυξη και τον αστικό χώρο. Έχει συμμετάσχει σε διεθνείς σπουδές κοινωνικής καινοτομίας, πολιτιστικής οικονομίας και αστικής μεταμόρφωσης. Στις δημοσιεύσεις της περιλαμβάνεται ο τίτλος The creative city does not exist. Critical essays on the creative and cultural economy of cities (2016) και «Social innovation and institutionalisation in the cognitive-cultural economy: two contrasting experiences from Southern Europe», στο επιστημονικό περιοδικό Cities 33 (2013), μαζί με τον Marc Pradel.

Michael Janoschka

Ο Michael Janoschka είναι Ακαδημαϊκός Ερευνητής στη Σχολή Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου του Leeds ερευνώντας κριτικά τους μετασχηματισμούς στην πόλη. Η έρευνά του επικεντρώνεται στις συγκριτικές προσεγγίσεις για τον «εξευγενισμό», τον εκτοπισμό και την υφαρπαγή στη σύγχρονη πόλη, στον τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη χρηματηστικοποίηση της κατοικίας και τη διεκδίκηση του αστικού χώρου, καθώς και τη μετανάστευση, την ιθαγένεια και το μετασχηματισμό των πολιτικών του τόπου στη μετα-κρίση περίοδο. Η έρευνά του εστιάζει σε  πόλεις της Λατινικής Αμερικής και της Νότιας Ευρώπης, με ιδιαίτερη έμφαση στη Μαδρίτη και την Αθήνα. Για περισσότερα από 15 χρόνια κάνει εκτενή έρευνα στη Λατινική Αμερική. Είναι ο επιστημονικός συντονιστής του διεπιστημονικού Contested Cities.

Έφη Γιαννοπούλου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967, σπούδασε Ψυχολογία και Λογοτεχνική Μετάφραση και πρόσφατα απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο στις Σπουδές Φύλου. Εργάζεται ως μεταφράστρια από τα γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά, μεταφράζοντας κυρίως πεζογραφία, θέατρο και δοκίμια από τον χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες, δημοσιεύοντας κριτικές βιβλίων και θεάτρου,όπως και άρθρα για πολιτιστικά και πολιτικά ζητήματα. Ασχοήθηκε ενεργά με την κατάληψη του θεάτρου Εμπρός.

Left Hand Rotation

Καλλιτεχνική κολεκτίβα η οποία από το 2005 παράγει έργα με κεντρικούς άξονες την παρέμβαση, την οικειοποίηση των χώρων, την οπτική καταγραφή και το βίντεο. Από το 2010 αναπτύσσουν το έργο Gentrification is not a name of a lady, το οποίο εστιάζει στα προβλήματα που σχετίζονται με τη διαδικασία εξευγενισμού των πόλεων. Χρησιμοποιούν μεθοδολογία που συνδυάζει πληροφορίες, καλλιτεχνική πρακτική και δράση, με αφετηρία την παρατήρηση και την ακαδημαϊκή μελέτη.

Αριάδνη Λιγνού Τσαμαντάνη

Η Αριάδνη Λιγνού Τσαμαντάνη είναι υποψήφια διδάκτωρ στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του  Freie Universität  στο Βερολίνο (υποτροφία Elsa-Neumann). Στη διδακτορική της διατριβή εξετάζει το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακών διπλωμάτων στις Performance Studies (University of Amsterdam & University Warwick) και στις Νεοελληνικές Σπουδές (Freie Universität Berlin).

Εύη Νάκου

Φλαουτίστα, sound artist και εμψυχώτρια καλλιτεχνικών εργαστηρίων, ιδρυτικό μέλος των ontoSonics, μιας καλλιτεχνικής πλατφόρμας site-determined οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων και παραστάσεων με αφετηρία την αφήγηση προσωπικών ιστοριών. Από το 2013 συνεργάζεται με την εικαστικό Δάφνη Σγούρου και έχουν παρουσιάσει τη δουλειά τους στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 2015, σε συνεργασία με την εικαστικό και ερευνήτρια Jane Cheadle επιμελήθηκαν, υπό τη στέγη του Barbican Centre του Λονδίνου, την ομάδα ανάγνωσης Participatory Arts Reading Group. Από τον Μάρτιο του 2016 είναι υπεύθυνη των Εκπαιδευτικών και Κοινωνικών Δράσεων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. 

Θανάσης Μουτσόπουλος

Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης και της Θεωρίας του Πολιτισμού. Αρχιτέκτων Μηχανικός, Ε.Μ.Π., ΜDeSS GSD Harvard University, Δρ. Ε.Μ.Π.
Έχει επιμεληθεί εικαστικές εκδόσεις και έχει οργανώσει αρχιτεκτονικές και εικαστικές εκθέσεις. Έχει γράψει τα βιβλία: Ανθρωπομορφισμός, Αφαίρεση και Σχηματοποίηση στη Μαζική κουλτούρα, No Feelings: το εικαστικό punk, Ta Υβρίδια της Παγκοσμιοποίησης: Πόλη και Μαζική Κουλτούρα στην Περιφέρεια (όλα στις εκδόσεις Futura), και Ομοιότητα Περίπου (εκδόσεις Πατάκη/Μουσείο Μπενάκη), Οράματα: η τέχνη ως διαμεσολάβηση (επιμέλεια-εκδόσειςΠλέθρον).Διατέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στο κέντρο σύγχρονης τέχνης Σταθμός Άλφα. Επίτροπος της Ελλάδας για τη Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας το 2002 (μαζί με τους Τ. Κουμπή και R. Scoffier).

Αφροδίτη Μητσοπούλου  

Η Αφροδίτη Μητσοπούλου  έχει πραγματοποιήσει σπουδές στην αρχιτεκτονική,  το θέατρο και τη μουσική. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ηθοποιός. Οι Πηνελόπες είναι η 3^η της σκηνοθετική δουλειά και βασίζεται σε συνεντεύξεις  γυναικών προσφύγων και μεταναστών, που διηγήθηκαν την ιστορία τους ειδικά για αυτή την παράσταση καθώς και σε αρχαία  κείμενα  που σχετίζονται με τον Τρωικό πόλεμο (Τρωάδες, Ιλιάδα, Οδύσσεια). Οι Πηνελόπες ανεβαίνουν τον Οκτώβρη στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Δημήτρης Μπαμπίλης

Θεατρολόγος και σκηνοθέτης. Ασχολείται με τις παραστατικές τέχνες τόσο ως πρακτική όσο και μέσα από την θεωρητική-ερευνητική τους διάσταση, με έμφαση στη σχέση τους με την κοινωνική πραγματικότητα και την αστική εμπειρία. Έχει εργαστεί σε διάφορες παραστάσεις και από διαφορετικές θέσεις [σκηνοθέτης, performer, φωτογράφος, δραματολόγος, εκπαιδευτικός, τεχνικός (ήχου-φωτισμών)] κάνοντας πράξη την αντίθεση του με κάθε ιεράρχηση των ρόλων. Έχει συνεργαστεί με το ΚΘΒΕ, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, το Θέατρο Σημείο και τις ομάδες Νοητή Γραμμή, ODC ensemble, Per-Theater-Formance και BelleVille Collective. Εκλεκτές του συνεργασίες με δημιουργούς όπως ο Βασίλης Παπαβασιλείου, ο Włodzimierz Staniewski, οι La Pocha Nostra, η Marina Abramović αλλά και με την κολεκτίβα Rimini Protokoll (Θέατρο Hebbel Am Ufer, Βερολίνο, 2008) έχουν μέχρι τώρα καθορίσει την οπτική του για το θέατρο.

Αργύρης Πανταζάρας

Γεννήθηκε στη Βόλο το 1988. Είναι απόφοιτος δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και έχει διακριθεί με το βραβείο καλύτερου νέου ηθοποιού  «Δημήτρης Χορν» το 2016. Έχει συνεργαστεί με τα: Εθνικό Θέατρο,  Piccolo Theatro di Milano, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,  Θεσσαλικό Θέατρo, Θέατρο οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», Θέατρο Πόρτα, Θέατρο Βασιλάκου. Έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους πιο σημαντικούς Έλληνες και διεθνείς σκηνοθέτες όπως : Tomaz Pandur, Bob Wilson, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Λευτέρης Βογιατζής,Μιχαήλ Μαρμαρινός,Γιάννης Χουβαρδάς, Νίκος Καραθάνος, Δημήτρης Καραντζάς, Έκτορας Λυγίζος,Κατερίνα Ευαγγελάτου,Ρούλα Πατεράκη,Λυδία Κονιόρδου. Έχει σκηνοθετήσει τον μονόλογο Ακατονόμαστος του Samuel Beckett, την παράσταση AmorS βασισμένη στα Σονέτα του William Shakespeare, και τη ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ, μια συρραφή πέντε αρχαίων τραγωδιών (Μικρή Επίδαυρος και Σύγχρονο Θέατρο). 

Αγγελική Πούλου

Θεωρητικός των νέων μέσων και των παραστατικών τεχνών, curator. Η διατριβή που έχει ολοκληρώσει και υποστηρίζει το αμέσως επόμενο διάστημα (Université de la Sorbonne Nouvelle σχετίζεται με τις νέες τεχνολογίες και το αρχαίο δράμα.
Στο Παρίσι έχει διδάξει δραματουργία και ιστορία της  σκηνοθεσίας (Université de la Sorbonne Nouvelle -Paris 3 & Université de Nantere-Paris 10).  Είναι μέλος της  καλλιτεχνικής κολεκτίβας Medea Electronique. Είναι υπεύθυνη διαμόρφωσης περιεχομένου για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Αρχαίο Δράμα: διακαλλιτεχνικές και διεπιστημονικές προσεγγίσεις» του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Marc Pradel

Ο Marc Pradel έχει συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκά και Ισπανικά ερευνητικά προγράμματα για την ιθαγένεια, τις κοινωνικές ανισότητες, την οικονομική ανάπτυξη και τη διακυβέρνηση στις ευρωπαϊκές πόλεις. Τα κύρια ερευνητικά του πεδία είναι ο τρόπος  διακυβέρνησης των ευρωπαϊκών πόλεων για την εξισορρόπηση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και της κοινωνικής συνοχής. Έγινε καθηγητής  Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης το 2009 και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 2012. Στην τελευταία έρευνα του εστιάζει στην καινοτομία και τη δημιουργικότητα στις πόλεις και τις μητροπολιτικές περιοχές, αναλύοντας δημιουργικές δράσεις από καλλιτέχνες, γείτονες, και αποκλεισμένες ομάδες, που αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά (Current Sociology, Urban Studies, Environment and Planning C …) και σε βιβλία από διεθνείς εκδότες. www.changingcities.net

Ιωάννα Ρεμεδιάκη

Σπουδές Κλασικής Φιλολογίας, Υποκριτικής και Θεατρολογίας (Μάστερ και Διδακτορικό, Θέση: Οι Μεταφράσεις της Αντιγόνης του Σοφοκλή στη Νεοελληνική Σκηνή (1850-2000). Είναι λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και παρουσιάσει τις performances: Το Τραπέζι , Εκσκαφή Κενού, Ιστορίες του Μουσείου, Χώρος Άμλετ, Γλυκιά Οφηλία, Ιερά Οδός 2, και Χορικό στην Αθήνα, το Βερολίνο, το Ναύπλιο, την Ιεράπετρα και τη Ρώμη, σε θέατρα, μουσεία, πανεπιστήμια, φεστιβάλ, ανοιχτούς δημόσιους χώρους και αυτοδιαχειριζόμενες συλλογικότητες.

Ελένη Ρήγα

Curator, ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής και ερευνητικής πλατφόρμας hdkepler.net , βοηθός επιμέλειας στη documenta 14. Σπούδασε σύγχρονη ιστορία της τέχνης και επιμέλεια (Sciences et Techniques de l’exposition at Université Paris-I-Panthéon-Sorbonne) και έχει συνεργαστεί με πολλούς οργανισμούς στο Παρίσι και την Αθήνα όπως οι : Gb Agency, Palais de Tokyo, Kadist Art Foundation. Μέσα από το hdkepler.net επικεντρώνεται στις έννοιες της οικονομίας του βλέμματος, του πειραματισμού, την πολιτιστική μετάφραση, την ανθρωπολογία των εικόνων και της αναμεσοποίησης. Τα έργα παίρνουν διαφορετικές φόρμες: διετείς εκδόσεις, εκθέσεις, αναγνώσεις, εργαστήρια, που βασίζονται στη συμμετοχή των εμπλεκόμενων. Έχει συνεργαστεί με σειρά καλλιτεχνικών πρωτοβολιών: Atelier W, Bikini, Fenêtre Project, Kostanet, Kunsthalle Tropical,

New Scenario, Recto/verso and Montecristo Project, Snehta Residency ανάμεσα σε άλλους.

Γιώργος Ροδοσθένους

Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών και Πολιτιστικών Βιομηχανιών (School of Performance and Cultural Industries) του Πανεπιστημίου του Leeds,από το 2002. Υπήρξε Διευθυντής της Γραφείο Διασύνδεσης για τη Σχολή από το 2009 έως το 2012. Είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Θεατρικής Εταιρείας Altitude North, ενώ εργάζεται και ως σκηνοθέτης/συνθέτης για το θέατρο. Ερευνητικά του ενδιαφέροντα αποτελούν: το σώμα στην performance, η τελειοποίηση των αυτοσχεδιαστικών τεχνικών και των πρακτικών σύνθεσης στην ερμηνεία, η σύνθεση ζωντανών μουσικών ηχοτοπίων ως διεπιστημονική διαδικασία, ο εκσυγχρονισμός της Αρχαίας  Ελληνικής Τραγωδίας και το Βρετανικό Μιούζικαλ

Paul Routldge

Ο Paul Routledge είναι καθηγητής στη Σχολή Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου του Leeds. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την κριτική γεωπολιτική, την κλιματική αλλαγή, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνία των πολιτών, το περιβάλλον και τα κοινωνικά κινήματα. Έχει μακροχρόνια ερευνητικά ενδιαφέροντα σχετικά με την ανάπτυξη, το περιβάλλον και τις πρακτικές των κοινωνικών κινημάτων στο Νότο, ιδιαίτερα στη Νότια Ασία και τη Νοτιοανατολική Ασία, και στο Βορρά. Συγκεκριμένα, η έρευνά του εστιάζει σε δύο βασικούς τομείς ενδιαφέροντος: στη χωρικότητα των κοινωνικών κινημάτων στο Νότο και το Βορρά και στις πρακτικές, πολιτικές και δεοντολογικές προκλήσεις του ακτιβισμού.

Nicolas Salazar

O Nicholas Salazar Sutil είναι συγγραφέας, ερευνητής και καλλιτέχνης ψηφιακών μέσων από τη Χιλή. Το έργο του είναι διεπιστημονικό και επικεντρώνεται σε διάφορες περιοχές της κίνησης όπως: κίνηση και αναπαράσταση (γραφή, σημειογραφία, mathematizing movement), κίνηση και κοινωνικές δομές (κοινωνική χορογραφία, ψυχογεωγραφία, walk-talk), κίνηση ως οικο – πολιτισμική μορφή διαμεσολάβησης. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, δοκιμίων και έργων δημιουργικής γραφής. Είναι Ακαδημαϊκός Ερευνητής στον τομέα της Ψηφιακής Περφόρμανς (Digital Performance) στο τμήμα Performance and Cultural Industries (Παραστατικές και Πολιτιστικές Βιομηχανίες) στο Πανεπιστήμιο του Leeds (Μεγάλη Βρετανία).

Σταύρος Σταυρίδης

Αρχιτέκτονας και ακτιβιστής, είναι καθηγητής σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής θεωρίας στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, όπου διδάσκει μαθήματα σχεδιασμού κατοικιών (συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής κατοικίας), καθώς και το μεταπτυχιακό μάθημα για το νόημα της μητροπολιτικής εμπειρίας. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σχετικά με τη θεωρία του χώρου. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι η Πόλη ως Κοινά (2016). Η τρέχουσα έρευνά του επικεντρώνεται στην απελευθέρωση των χωρικών πρακτικών και στις εμπειρίες και τις μορφές της δημιουργίας κοινών στον αστικό χώρο.

Χάρης Τσαβδαρόγλου

Ο Χάρης Τσαβδάρογλου είναι διδάκτωρ πολεοδομίας-χωροταξίας του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η διατριβή του έχει τίτλο «Κοινά και Περιφράξεις: Διαλεκτική προσέγγιση του Χώρου». Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν χωρικά και αστικά ζητήματα όπως ο κοινός χώρος, το δικαίωμα στην πόλη, city branding, place marketing, αστικά κοινά, μετανάστευση, κατοικία, ατμόσφαιρα πόλης, υφαρπαγή της γης, κοινωνικά κινήματα πόλης και περιφέρειας. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, συμπόσια και εργαστήρια και έχει εκδώσει και επιμεληθεί βιβλία και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων

Ελένη Τζουμάκα

Ερευνήτρια, διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), συνεργάτης του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΜΜΕ – ΕΚΠΑ). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τις Πολιτισμικές και Αστικές Σπουδές, τη μελέτη της νεοελληνικής ιδεολογίας, την εξέλιξη της Αθήνας, την Πολιτιστική Διαχείριση και την Πολιτιστική Διπλωματία. Έχει διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών.Συγγραφέας του βιβλίου Πολιτιστική Διπλωματία: Διεθνή Δεδομένα και Ελληνικές Προοπτικές (πρόλογος – εισαγωγή: Γιάγκος Ανδρεάδης), εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2005.

Πάνος Χαραλάμπους

Ο Πάνος Χαραλάμπους γεννήθηκε στην Ακαρνανία το 1956. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ Αθήνας ( εργαστήριο Ν. Κεσσανλή ). Έχει λάβει μέρος σε σημαντικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διδάσκει στην ΑΣΚΤ Αθήνας όπου είναι και πρύτανης.

Alexander Vasudevan

Ο Alexander Vasudevan είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Γεωγραφίας και Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συνδυάζουν  την πολιτιστική και την ιστορική γεωγραφία και τις αστικές μελέτες , με μια δέσμευση στις πειραματικές τις καλλιτεχνικές πρακτικές και στον κοινωνικό ακτιβισμό.  Η δουλειά του εξερευνά, συγκεκριμένα, την πόλη ως έναν τόπο πολιτικής αμφισβήτησης,  με βάση μια σειρά μεθόδων (αρχειακές, εθνογραφικές και συμμετοχικές). Είναι συγγραφέας των βιβλίων : The Autonomous City: A History of Urban Squatting,
Metropolitan Preoccupations: The Spatial Politics of Squatting in Berlin
και συνεκδότης του Geographies of Forced
Evictions: Dispossession, Violence, Insecurity. Έχει γράψει για τον Guardian, το openDemocracy και το New Left Project.

                 ΦΟΡΟΥΜ CONTESTED CITIES ATHENS 2017

                 Αρχαίο Ελληνικό Δράμα και Αστικός Χώρος

                 23-24 Σεπτεμβρίου 2017