Σεμινάρια

Το Πρόγραμμα «ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ: ΕΠΙΡΡΟΕΣ  ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ  ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ» συνίσταται στη Δημιουργία Θεσμού, με ιδιαίτερο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα και εντάσσεται στο γενικότερο προγραμματισμό του MCF για την προώθηση της έρευνας και της μελέτης του Αρχαίου Δράματος. Μετά τις επιτυχημένες τρεις χρονιές που προηγήθηκαν, με τη συνεργασία των πανεπιστημίων Stanford, Leeds, Jerusalem ακολουθεί η 4η χρονιά υλοποίησης του Προγράμματος, η οποία πραγματοποιείται από 1 έως και 14 Ιουνίου 2015, σε συνεργασία με το διεθνώς αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Φιλανδίας / Ακαδημία Θεάτρου και το Πανεπιστήμιο Aalto / Σχολή Τεχνών, Σχεδίου και Αρχιτεκτονικής.

Στο πλαίσιο της 4^ης διοργάνωσης του Προγράμματος  «ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ: ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ», οι προσκεκλημένοι ακαδημαϊκοί φορείς θα επιμεληθούν παράλληλα με την παράσταση μία σειρά εργαστηρίων, συνολικής διάρκειας 12 ωρών, καθώς και σεμινάριο του Dr Miika Luoto, Λέκτορα Φιλοσοφίας στην Ακαδημία Θεάτρου του Πανεπιστήμιου των Τεχνών του Ελσίνκι, ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα «Η  επανεφεύρεση  της Αρχαίας Ελλάδας», στη βάση στοχασμών των Χέλντερλιν και Νίτσε. Τα εργαστήρια ασχολούνται με τις θεματικές της θεατρικής σκηνής ως μουσικού οργάνου, της αρχαίας κωμωδίας, και της ανάλυσης του Χορού στο αρχαίο δράμα. Εισηγητές στα εργαστήρια, τα οποία παρακολουθούν δωρεάν, όπως σε κάθε διοργάνωση του Προγράμματος, φοιτητές / σπουδαστές  ή απόφοιτοι δραματικών και θεατρολογικών σχολών, ή/και σχολών συναφών με άλλες ειδικότητες των παραστατικών τεχνών, όπως και σχολών κλασικής και παιδαγωγικής κατεύθυνσης, θα είναι οι Dr. Markus Fagerudd, Dr. Liisa Ikonen, Dr. Tomi Humalisto και Anne Limell.

Δευτέρα, 8 Ιουνίου 2015, ώρες: 19.00-21.30

Θέμα:  Η  επανεφεύρεση  της Αρχαίας Ελλάδας

Εισηγητής: Dr Miika Luoto, Λέκτορας Φιλοσοφίας Ακαδημία Θεάτρου του Πανεπιστήμιου των Τεχνών του Ελσίνκι

Πώς αντιλαμβανόμαστε το «περίεργο» και το «ιδιαίτερο» της Αρχαίας Ελλάδας; 

Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε μέσα από την τέχνη και την ποίηση κάτι που βρίσκεται στην απαρχή του Δυτικού πολιτισμού;

Το τι είναι πραγματικά Ελληνικό δεν είναι απλώς ζήτημα γνώσης των ιστορικών γεγονότων και ούτε μπορούμε να το προσεγγίσουμε μεταφερόμενοι σε έναν κόσμο τέχνης και ομορφιάς που πλέον δεν υπάρχει. Σύμφωνα με δύο μεγάλους φιλόσοφους-ποιητές του 19ου αιώνα, τον Χέλντερλιν και τον Νίτσε, η Αρχαία Ελλάδα δεν είναι κάτι που είναι ήδη παρόν για μας. Αντίθετα, η «Ελλάδα» πρέπει οπωσδήποτε να επανα-εφευρεθεί, δηλαδή, να «εκτεθεί» μέσα από μια δημιουργική πράξη/προσέγγιση. Και για τον Χέλντερλιν και για τον Νίτσε, η Ελληνική τέχνη παρουσιάζει μια ασυμφωνία ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, τη φόρμα και τη δύναμη, το μέτρο και την υπερβολή, και αυτή η γεμάτη ενέργεια ασυμφωνία είναι που καθορίζει την ίδια την ουσία της Ελλάδας στις ρίζες της. Και για τους δύο φιλοσόφους, η σχέση με την Αρχαία Ελλάδα είναι θέμα δημιουργικής «μετάφρασης» που επηρεάζει σε βάθος την εμπειρία μας, τη γλώσσα  και τη σκέψη μας. Ως εκ τούτου, για να έχουμε πρόσβαση σε κάτι πρωτότυπο στην Ελληνική τέχνη, δεν αρκεί απλώς να επιστρέψουμε σε κάτι που υπήρξε στο παρελθόν, αλλά περισσότερο να είμαστε ανοικτοί σε αυτό που μας δημιουργείται, αυθόρμητα, σήμερα. Επομένως, η Αρχαία Ελληνική τέχνη μπορεί να μας διδάξει, ακριβώς μέσα στην παραδοξότητα της, ό, τι είναι καίριο για μας.